Hoe het begon

Onze eerste hond

De eerste hond die mijn man en ik kochten was een New Found Lander;  lieve honden die bekend staan om hun zachtaardige karakter.

We hadden ons goed voorbereid; veel informatie verzameld over het ras, honden shows bezocht en contact opgenomen met de pup bemiddeling van de New Found Lander Club.

Wij kregen de naam van een fokker die puppy’s beschikbaar had en vol spanning gingen we kijken.

We vertelden de fokker dat we een dochtertje van toen 1,5 jaar oud hadden, en dat het onze eerste eigen hond was. De fokker had nog 1 reutje beschikbaar die volgens de fokker bij ons paste en we noemden hem Bones.

Karakter van Bones

Bones ontwikkelde zich echter niet als het gezellige, zachtaardige gezinslid dat wij in gedachten hadden. Vanaf het allereerste moment dat wij hem in huis hadden waren er incidenten die ons aan het twijfelen brachten over het karakter van Bones.

Al vanaf het moment dat hij 8 weken oud was, liet hij  speeltjes die hij zich had toegeëigend, niet meer afpakken. Hij rende er mee weg en gromde als wij in de buurt kwamen.

Op de puppy training kregen we van de trainer te horen dat we een zeer dominant hondje hadden, en ook tijdens het wandelen waarbij Bones met andere honden speelde, werd ons herhaaldelijk op het minder prettige karakter van Bones gewezen.

Aan het begin wilden wij hier uiteraard nog niet aan; we hadden hem toch zorgvuldig laten uitzoeken door de fokker en hadden via het officiële kanaal een hond gekocht en niet bij een Broodfokker.

Toch begonnen we steeds meer te twijfelen. Als we gingen wandelen in het bos en even pauze hielden, ging Bones altijd op een heuvel liggen om zo de omgeving te inspecteren; voorbijgangers werden met een zware blaf gewaarschuwd uit de buurt te blijven.

Als Bones eten kreeg gromde hij dreigend, later gromde hij ook als je in de buurt van zijn slaapplaats kwam.  Bij de fokker konden we niet terecht voor hulp; zij beweerde dat het allemaal kwam door mijn hoge stem (zoals veel vrouwen nu eenmaal hebben) die Bones zou irriteren.

Martin Gaus Instituut

Toen Bones bijna 1 jaar oud was beet hij mijn dochtertje; gelukkig was het winter en greep hij haar vast in haar winterjasje. Ik heb een gevecht van leven op dood moeten voeren om mijn dochtertje los te krijgen en toen was voor ons de maat vol; hier moest iets gebeuren!

We kwamen terecht bij Martin Gaus in Lelystad omdat we dachten al het mogelijke fout te hebben gedaan tijdens de opvoeding van Bones en hoopten dat Bones heropgevoed kon worden.

Na een aantal testen werd ons echter duidelijk gemaakt dat wij een zeer gevaarlijke, agressief dominante hond hadden waar wij heel snel afstand van moesten doen; een advies dat door het Martin Gaus Instituut niet snel gegeven wordt maar in dit geval was er geen andere mogelijkheid voor ons en Bones.

Jaren later hoorden we dat drie zusjes van Bones uit hetzelfde nest afgemaakt zijn vanwege agressieve dominantie.  De vader van Bones was ook agressief dominant maar werd, mede vanwege zijn kampioenschap titels, veelvuldig ingezet als dekreu. 

Onze oudste dochter was door haar nare ervaring met Bones, bang voor New Foundlanders geworden.

Vandaar dat we een jaar nadat Bones was herplaatst, een Labrador Retriever gekocht hebben; Bommel. Hij is geobserveerd door een gedragstherapeut, en heeft al zijn bevindingen meer dan waargemaakt: een heerlijke, lieve, zachtaardige reu die bijna 15 jaar oud geworden is.

Motivatie om te gaan fokken

Hoe is het mogelijk dat je als fokker zo weinig verantwoordelijkheid gevoel hebt dat je willens en wetens puppy’s met slechte karakters verkoopt aan mensen met kleine kinderen?

Hoe is het mogelijk dat je een dek-reu gebruikt die agressief dominant is?

Ik ben opgegroeid met honden en wilde altijd al graag honden fokken. Mijn ervaring met Bones heeft mij gemotiveerd om mijn droom werkelijkheid te laten worden; ik zou honden gaan fokken op een goede, verantwoorde manier want ook Labrador Retriever & Doodle fokkers nemen hun verantwoordelijkheden helaas niet allemaal even nauw. Mijn nesten laat ik observeren door een gedragstherapeut, en de ouderdieren hebben naast een goede gezondheid  een fijn karakter.

Want ik ben en blijf ervan overtuigd dat wanneer je als pup koper de moeite neemt om je goed te verdiepen in een ras, je een pup moet toegewezen krijgen die zoveel mogelijk bij de gezinssituatie past.